Year: 2014

moeilijk

Niemand gaat verloren.

Hoe kiest ge wat ge wilt laten horen als letterlijk elk nummer belangrijk was? Ge kiest niet. Ge laat ze allemaal aan uw kind horen. Die zingt dan halverwege elk nummer al mee. Dan hebt ge goeie liedjes geschreven, geloof ik.

Mijn facebook stond overweldigend vol, gisterenavond. Gent is van Vos, Vos is van Gent. Als iedereen wel iets over u te vertellen heeft, dan zijt ge belangrijk geweest voor veel mensen, geloof ik. Ik las over balsem op een stormend puberhart. Ik las over eerste liefdes, over Mia in biertenten in Groot-Evergem, over deel zijn van het vaste meubilair in elk café en zaalke in Gent waar een optreden te zien was. Ik herkende het allemaal.

Hoe kiest ge wat ge wilt later horen als letterlijk elk nummer belangrijk was? Ge kiest niet, ge neemt eentje met een schone verwaaide foto en een piano waar de haartjes op uw arm nog altijd van rechtkomen.

En daarna luistert ge naar al de rest.

Neen!

Joepie. Weekend.

Er was een plasje op de grond en een vloek. Ik trok de deur open en toen was er een gulp. Water, en iets wat waarschijnlijk frambozencoulis is. En ook een beetje vol-au-vent. Denk ik.

De diepvries is dood. En bijgevolg ook alles wat erin zat. Mijn hart bloedde een beetje, want al mijn zorgvuldig ingevroren boontjes van de zomer, mijn fantastische tomatensaus, de liters en liters soep voor drukke dagen: allemaal kapot.
Ik dacht eerst nog dat ik misschien de volgende dagen een paar dingen zou kunnen klaarmaken, maar alles bleek al een beetje warm en volgens het internet blijft ge daar dan beter vanaf.

En ja, ik weet dat het wel iets zegt over mijn nogal beperkte huishoudelijke kwaliteiten dat ik niet had gemerkt dat het ding waarschijnlijk al dagenlang uitgevallen is. Stopt met lachen. Het was een drukke week.

En zo sloot ik dus mijn drukke week af met het overgieten van blubber in vuilniszakken en het opdweilen van twijfelachtige substanties op de bergingvloer. In plaats van met schrijven, in de zetel hangen en voetbal kijken.

Zelfmedelijden? Misschien een beetje.

werk

The Happy Place, evenwel.

Als ik niet beter zou weten, ik zou denken dat ik een true hipster aan het worden ben, met al dat wegblijven op Facebook en Twitter, en ook zelfs een beetje hier. Want het echte leven gebeurt offline, schijnt, en socialemdiadetox is volgens vriendin Sunnymoon helemaal de mode nu. Sunnymoon heeft het van De Boekenverkoopster, en die is pas 28 ofwat, dus die weet dat soort dingen.

Niks van dat alles, natuurlijk, want ik moet niet detoxen, ik heb het gewoon druk in WiFi-loze omgevingen. En met kinders die nog niet zo goed weten wat WiFi is.

Groetjes vanop de kabouterstoel! #stage

Groetjes dus, vanop mijn kabouterstoel. We komen gauw bij u terug. En ondertussen: ge hebt toch al gestemd, hoop ik?

zot van

Let me tell you about Johnny.

Ik heb al honderd namen gehad voor hem. Heel vroeger Jonathan, en ook een tijdje Jantje De Boeck. Af en toe Hans W. Vandaag heet hij Johnny op het internet, maar meestal is hij gewoon John hier thuis.

Toen nog met baard

Die honderd namen kreeg hij omdat hij al ongeveer bijna honderd jaar mijn vriend is.

Wat eens de vanzelfsprekende kameraadschap was van kinders die in het zelfde dorp opgroeiden, werd toen we ouder werden het bewijs dat meisjes en jongens wel maten kunnen zijn. Eens verhuisd naar de stad was ik bij momenten meer daar dan in mijn eigen huis. Ik heb massa’s grappige verhalen en een hoop genants te delen, maar ik heb gisterenavond beloofd dat ik me zou gedragen. En als hij dat vraagt dan doe ik dat.

John woont op een boot. Hij geeft les aan pubers die willen leren koken, want hij kan goed koken. Als ik bel als er geen school is, dan weet ik dat de kans groot is dat hij aan het klimmen is in Frankrijk, aan het kamperen in een bos, olijven plukt in Toscane of ergens op een berg op een snowboard staat.

Toen hij vertelde dat hij met een sneeuwrace wilde meedoen met honden en een slee, was ik niet verbaasd. Ik heb efkes met mijn ogen gerold, ik geef dat toe, maar ik was niet verbaasd. Toen hij vertelde wat hij moest doen om een ticket te krijgen heb ik geantwoord: wel, we gaan dat regelen.
Ik ken niemand die het meer verdient om in de koude natte sneeuw achter een bende wilde honden aan te lopen dan hij. Omdat hij dat graag wil hé, gasten.

Elke deelnemer moest een filmpje maken, en dat op de pagina van de Fjall Raven Polar zetten. Van elke land/landengroep (wij zitten bij de benelux) is degene met de meeste stemmen rechtstreeks geplaatst voor deelname.
En dus moeten jullie stemmen nu. Want ik heb mijn maat beloofd dat we het gingen regelen, en ik ga mijn belofte niet breken.

Jamaar, i., what’s in it for us?
Wel, ik ga jullie keihard omkopen, natuurlijk!

Hoe doe je mee?

1. Je gaat naar de pagina van zijn inzending.
2. Je stemt, en vervolgens neemt ge een screenshot waarop duidelijk staat you have already voted, zoals hieronder.
3. Die screenshot mail je door naar mij.
4. Per dertig inzendingen verloot ik iets. HET EERSTE IS EEN TAART EN IK KAN SUPERGOED TAART BAKKEN.

john

Een extra ticket krijgt ge door de link te delen op facebook en ook daar een screenshot van door te sturen. Ik heb dat hier eens uitgerekend: 2 tickets op 30, dat is bijna 7% kans op winst.

Dat is beter dan de Lotto, en daar krijgt ge geen taart.

En al

Meetjesland represent.

Op redelijk regelmatige basis blaas ik de loftrompet van mijn stad, en hoe dankbaar ik ook ben dat ik hier mag leven en werken, u weet natuurlijk allemaal dat wij hier thuis eigenlijk geen oorspronkelijke Gentenaars zijn. Onze wortels zitten diep in de Meetjeslandse grond. U weet wel, die regio waar u al eens door placht te rijden op weg naar de zee. Als ge goed kijkt ziet ge nog wat modder aan onze botten hangen.

We zijn er weggegaan, maar we komen er nog veel en de restanten van onze jeugd zijn een rode draad door ons leven. Het is en blijft nog steeds elke dag heerlijk om dezelfde taal te spreken als de man. Het nageslacht praat onder normale omstandigheden zeer netjes, maar gooit daar evenveel Gentse als Lovendegemse/Zomergemse dialectwoorden tussen. Een soort van multi-cultureel microniveau.

Een groot deel van onze vriendenkring bestaat uit Gentenaars met Meetjeslandse roots. Sommigen al sinds de kindertijd, anderen verser en recenter, maar toch ook vreemd genoeg vaak van diezelfde streek. Dat schept een band, zo blijkt. Als ge wilt zal ik u dat eens uitleggen in een meeuwke.

Enfin. Een hele tijd geleden kreeg ik van een lieve mevrouw van UiT in het Meetjesland een uitnodiging om een voorstelling te kiezen, ter promotie van hun site en werking.
Geen probleem natuurlijk, wij zijn daar vaak en graag én we zijn fan van De Herbakker, om zijn personeel (insert wuif naar D.) en omdat ze ook dit keer weer mijn wederhelft in première laten gaan .

Ik keek eerst voor een voorstelling op het NeuzeNeuze-festival in de herfst, maar er waren agendaproblemen. En toen vond ik de Kunstendag voor Kinderen en iets van 4Hoog, één van mijn favorieten in het kindertheater.

756_menskes_ellengoegebuer_lowreso-49

Vanmiddag zagen wij bijgevolg Menskes, met ons kleine menske tussen ons in.

Het was de bevestiging van waarom ik zo veel van 4Hoog hou: omdat ze telkens weer bewijzen dat theater voor kleuters ook kan zonder elfjes en prinsessen, en dat er best al eens een zwaarder thema mag aangesneden worden.

Een oude man in een zetel.
Zijn vrouw is weg.
“Ik moet het stof nog afdoen.
Met de planten gaan wandelen.
De hond nog water geven.
Mijn neus nog snuiten.”
En hij wil zo graag een eitje.
Maar hij kan niet koken.

De dochter keek de hele voorstelling ademloos tussen ons in. Ze was niet akkoord met het einde, maar dat heeft ze achteraf ook tegen E. van de productie kunnen vertellen en toen was ze daar al over.
Wijzelf waren, zoals altijd bij 4Hoog, zwaar onder de indruk van het beeld, en van hoe sterk er geacteerd werd. Om jaloers van te worden, zo schoon gemaakt.

Op weg naar huis zuchtte ze een beetje, achteraan in de auto. Dat het tof was geweest dat Kristien plots toch was teruggekomen, maar dat dat natuurlijk niet kan. En ze staarde naar buiten. Of hoe een stuk soms dingen uitgelegd krijgt die in een gewoon gesprek zo moeilijk liggen.

Met dank dus, voor deze bijzondere namiddag, UiT in het Meetjesland. Klik eens op de link als u in de buurt woont, want u vindt er alle brede culturele en vrijetijdsactiviteiten van de regio. En dat blijken er heel wat te zijn.