Month: January 2016

En al

De eis tot consequentie is de dood van elk goed initiatief.

Voornemens voor het nieuwe jaar, ik heb ze. Niets van de cliché’s: ik ben ondertussen 120 dagen gestopt met roken zegt de app, ik vind dat wij redelijks gezond eten, en ik sport niet graag dus daar gaan we niet aan beginnen. Ik doe al een paar jaar zo weinig mogelijk dingen die ik niet graag doe en dat bevalt uitstekend, dankuwel.

Maar ik heb ze wel, voornemens. Een heleboel persoonlijke, die in essentie terug te brengen zijn tot de nieuwjaarswens die ik net voor het raam hier aan de straatkant heb gezet.

Het cadeautje dat ik kreeg van mijn #sien90210 is bij deze officieel in gebruik!

En er zijn een heleboel voornemens voor op het internet.

Twee weken geleden kreeg ik namelijk een mail die mij deed grijnzen en oogrollen, maar me tegelijkertijd ook prikkelde. Want ik denk blijkbaar na, en er is blijkbaar goesting. Ik geef mezelf tot de zomer voor vingeroefeningen en gepruts.
Er komen wat nieuwe rubrieken hier, geloof ik. Er is een boekje vol ideeën en ik heb weer kriebels. Meer schrijven. Beter hopelijk ook. En soms korter, want ik dacht een tijd geleden aan hoe ik dingen op fb zet die ik eigenlijk wil bijhouden, en hoe dat facebookgedoe te vluchtig is. Korter schrijven dus, soms, om bij te houden. Maar vooral vaker. Vingeroefeningen. Dingen bijhouden. Mijn hoofd structureren.

Dus, als ge hier de komende weken dingen ziet veranderen: het zijn mijn voornemens. Als ge niets ziet, dan zou het kunnen dat ik alweer met iets anders bezig ben.

(Titel? Kijk hier)

En al

Bring it on, 2016.

Toen het twaalf uur werd, liepen we naar buiten. Ik had champagne en een dekentje. Het regende niet, en dat duurde zelfs even. Ik zoende mensen die me lief zijn, keek naar het vuurwerk in verte, en hield zijn hand vast. Hij kneep even en grijnsde naar me. Tien minuten later sloop ik stiekem naar boven en kuste het mooiste slapende engeltje een gelukkig 2016. Zoals altijd wist zij van geen vuurwerk of beste wensen en was toch perfect gelukkig.

De rest van de nacht bracht ik giechelend door, met de mensen bij wie ik het best kan giechelen van de hele wereld.
Toen ik deze ochtend de slaap uit mijn ogen wreef en luisterde naar het gebabbel een verdieping lager in ons vakantiehuisje, dacht ik na over een wens voor u allen.

Tijd voor de goeie dingen van het leven. Mensen die lief zijn voor u. Geduld, begrip en nuance. Gelach en onbezorgd gegiechel, ook.
Neen kunnen zeggen als ge geen goesting hebt, ja als ge voelt dat iets u gelukkig maakt.

Ik hoop dat 2016 zijn best doet om een warm, mooi en zorgeloos jaar te worden. Voor ons allemaal.

Happy New Year, lieverds.