eten

De Ganzerik en de eitjes. #bokaalliefde

Ten eerste.
Zij die mij al een beetje kennen, weten dat een flinke dosis gedweep van tijd tot tijd mijn tweede natuur is. Ik kan gigantisch zot zijn van mensen, van boeken, van plaatsen. Of van restaurants. Horeca-gewijs ben ik niet zo lastig: ik hou van plekken die net iets anders zijn en een eigen identiteit hebben. Waar ge iets kunt eten of drinken dat ge elders niet zo gemakkelijk vindt. Waar de patron gepassioneerd is en graag vertelt over zijn métier. Ik heb ondertussen in zowat elke stad zo’n plekjes, maar vanzelfsprekend in Gent het meest.

Ten tweede.
Ik steek graag dingen in bokaaltjes. Fermenteren, opleggen, drankjes brouwen, inmaken: geef mij zo’n recept en ik wil onmiddellijk alles laten vallen en een pot pickles beginnen maken. Het is sinds ruim een jaar een obsessie. Maar ondertussen doe ik geen ander kwaad, dus het is niet erg.

Eén + één = twee

Ik ben een gigantische fan van De Ganzerik. Al van bij mijn eerste bezoek was het grote liefde. Ze frituren daar kippenvel als chips! Ze maken zelf kvass en kombucha! Er zit Garibaldi op den tap! Ze hebben bokaaltjes met onduidelijke inhoud boven de toog staan! Ik was instant verkocht, ziet dat van hier.
Ondertussen zijn we daar kind aan huis. Het kinderijsje in de kassa heet een Mira-ijsje, en als u er ooit komt, dan moet u zeker een centje in spaarkas nr 27 steken. Want dat is het onze.

In een niet zo ver verleden ontfulselde ik hen een deel van het kvass-recept, en slaagde erin om na lang puzzelen ook de ontbrekende elementen bijeen te krijgen. Ik was zo trots. Maar daar ga ik dus niet over schrijven, want het is geheim.
Maar over onze lunch van vanmiddag kan ik gelukkig wel vertellen. Opgelegde eitjes. Mijn god, dat was lekker.

Het recept stond dit weekend in De Morgen Magazine en een paar uur later stond er een bokaal in de frigo met twaalf eitjes erin.
Ik at deze dus voor het eerst daar in De Ganzerik (aha! daar is de link!), waar ze bij het aperitief worden geserveerd, met een dip van mierikswortel en geroosterde zonnebloempitten. Ik had geen mierikswortel, dus ik maakte een yoghurtdip met bieslook, en ik gooide er gezouten pitten over. Het was perfect.

De eitjes zelf maak je minstens 4 dagen van tevoren. Maar je kan ze twee maand bewaren in de frigo.

Het recept!
* Kook 12 eieren hard (dus: in koud water, laten opwarmen, 12 minuten koken) en laat ze volledig afkoelen. Pel ze.
* Kook een bietje gaar, schil en snij in stukjes.
* Steriliseer een grote bokaal of meerdere kleine. Lees: afwassen, en dan 20 minuten in de oven op 150 graden. Daarna de oven uit en de bokaaltjes pas uithalen als je ze nodig hebt.
* Maak de inmaakazijn: een rode ui in ringen, drie teentjes knoflook, 600 ml water, 400 ml rodewijnazijn, 1 el korianderzaad, 1 el peperbollekes, 1/2 el mosterdzaad, 200 gram suiker, 12 gram zout. Alles in een pot, aan de kook brengen en dan 5 minuten laten pruttelen.
* Stapel bietjes en eieren in de bokaal, en overgiet met de hete azijn, tot helemaal aan de rand.
* Sluit af en zet in de koelkast. Wacht een paar dagen.

Supersimpel voor iets wat indrukwekkend is van smaak.

5 thoughts on “De Ganzerik en de eitjes. #bokaalliefde

  1. De Ganzerik, onze bijna buren, wat een ongelofelijke aanwinst inderdaad. Wij zijn nummer 14 trouwens 🙂

  2. Ik kom hier voor de zoveelste keer terug om dit recept te maken en zie nu ineens dat ik jou er nog niet voor bedankte. Merci dus, aan de Ganzerik om het te maken en aan jou om het te delen! Vorig jaar voor het eerst geprobeerd en sindsdien, telkens de vorige bokaal op was, maximaal een week tussen gelaten voor de volgende klaar stond 🙂

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *