eten

Over het internet, Kim en een boek. #honger #marketingplan

Het internet, dat is toch iets schoons, dacht ik dit weekend terwijl ik een pdf binnenhaalde van een kookboek met recepten die ik zou gaan uittesten de komende weken.

De pdf kwam van Kim. U kent haar misschien als Mme Zsazsa maar hier ten huize verandert haar naam regelmatig. Dat zijn echter dingen waarover ik u weinig kan mag vertellen. Ik heb al te veel gezegd.

The thing is, Kim en ik, eigenlijk gaan wij zoals dat heet way back. Er was namelijk een tijd dat nog niet zo veel mensen een blog hadden, en dat zowat iedereen online elkaar wel op één of andere manier kende. Iedereen las iedereen, en linkte naar elkaar en gaf commentaar. Het hele Vlaamse internet paste toen in één feestzaalke ergens in Antwerpen en Lays Chips sponsorde.
De Madame en ik waren bovendien, in dat verre verleden, ook eens toevallig gelijktijdig zwanger. Zo begon er een mailconversatie over alle plezierkes ongemakken die een baby in de buik en kort daarna een baby uit de buik met zich meebrengt. Er ging al eens een postpakket over en weer (cakemix! opvoedingsboeken!) en met de komst van de facebook lagen De Kempen ineens nog dichter bij Gent.

Later werd Kim een Gevierde Auteur en kreeg ik een boek over rokjes naaien toegestuurd met daarin “Het enige exemplaar dat nooit gaat gebruikt worden” erin geschreven. Ze is soms behoorlijk grappig. Of dat vertellen we haar toch, want ze is wat labiel tegenwoordig en we moeten een beetje voorzichtig zijn met kritiek.

Het internet is iets schoons.

Kim en ik zijn in al die jaren één keer samen gaan eten. Een paar maand geleden was dat pas.
Dat is behoorlijk bijzonder, want we horen elkaar ondertussen al jaren dagelijks minstens een paar keer. Op allerlei uren van de dag en de nacht. Over de zotste, onnozelste dingen en over de grootste miserie. Maar echt afspreken was er gelijk nog nooit van gekomen, en we hebben dat ook maar beseft eens we daar in dat restaurant zaten. Omdat het eigenlijk niet als een gemis voelt. Het is wat het is, en dat is heel schoon.

Dus als mensen tegen mij zeggen dat internet slecht is voor de sociale interactie van mensen, dan discussieer ik daar niet over. Ze mogen dat vinden van mij. Ik heb toch geen tijd om te argumenteren, want ik moet recepten uittesten. Voor mijn online vriendin.

Ziet er lekker uit hé? Awel, eind september ligt het boek in de winkel. Honger. Onthou die naam.

8 thoughts on “Over het internet, Kim en een boek. #honger #marketingplan

  1. ik snap je helemaal 🙂 ik heb heel watr echte vriendinnen overgehouden aan actief zijn online en via mijn blog.

    man, dat ziet er lekker uit! ik ben echt benieuwd!

  2. Ik ben niet zo van de blog- en forummeetings. Paar keer gedaan met de redactie van een boekenforum waarvoor ik recenseerde en interviewde omdat een redactievergadering nu eenmal vlotter gaat IRL dan online, maar eigenlijk voegt dat niet noodzakelijk veel toe. Al bijna 10 jaar leuke contacten met mensen die ik nog nooit gezien heb en we bellen/mailen/schrijven elkaar soms tot regelmatig. Er is geen behoefte aan méér.

  3. O fijn! En herkenbaar ook.
    Ik draai ook al wat jaren mee in blogland en hield er een paar heel mooie vriendschappen aan over.
    O ja, ik ben ook aan het testen voor Kim (maar ik kan niet zo’n schone foto’s trekken als gij!) ?

  4. Blogvriendinnen: ook hier een paar toppers aan overgehouden!
    Dat boek, daar kijk ik al geweldig naar uit eigenlijk. Ik had ook wel op de testlijst willen staan. Maar ik testte onlangs ook enkele recepten voor het nieuwe boek van Dorien Knockaert. Ook een topper als je ‘t mij vraagt!

  5. Het is ongetwijfeld wel zo, dat internet iets schoons is. Bij het surfen ontdekte ik Jonge Sla met een grote waaier aan heerlijke recepten, om aldus via via uw prachtige website te ontdekken.
    Met vriendelijke groeten

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *