projecten

Wat ik nog moest vertellen.

Nooit eerder was het hier stiller dan de laatste maanden. Ik schrijf ondertussen al 13 jaar over waar ik mee bezig ben. Een Project, een verbouwing, een kind, dingen in bokalen steken, het passeerde ooit allemaal. En nu ging het niet, schrijven over wat ik doe.

Want dedeze was gelijk niet zo zeker van de goede afloop.
Vrijdag echter, mocht ik na uitgebreid refreshen op een systeem genaamd Oasis, lezen dat het allemaal best meevalt.

The thing is. Ik studeer opnieuw, sinds september. In combinatie met mijn job, dus het is nogal langetermijn gepland.

Er zijn veel redenen om nog eens opnieuw te beginnen, en die zijn behoorlijk uiteenlopend. De belangrijkste was het verlangen om nog eens heel veel nieuwe dingen te leren op korte tijd. De sluimerende vraag ook of ik het wel zou kunnen. En een soort van opgelegd Vlaams diploma-fetisjisme, waar ik me druk in maak, maar waar ik nu besloot toch aan toe te geven (Daarover vertel ik een volgende keer uitgebreid, want het zal u niet verwonderen dat ik daar meningen over heb).
Dat alles gecombineerd met een traditionele midlifecrisis, natuurlijk. Eens je voor de 13e keer 27 wordt, het nageslacht wat zelfstandiger wordt en die verbouwing gepasseerd is, heb je namelijk een paar opties: een jong lief (ik ben zot tevreden met mijn huidig lief, dus dat wilde ik niet), een moto (mocht niet van mijn man. wel stom. Maar ik moet gehoorzamen volgens mijn geloften), een tattoo (ik heb er al twee) een marathon (haha, we moeten ook realistisch zijn) of een koersvelo (fietsen is voor verplaatsingen niet voor plezier, in mijn hoofd).

Enfin. Het werd studeren dus. Een master pedagogiek en onderwijskunde. Dat is in mijn geval goed voor zo’n 185 studiepunten, ofte 3 jaar voltijds onderwijs.
Ik deed er 17 dit semester en werkte daarnaast gewoon door. Dat was loodzwaar, maar ook verschrikkelijk boeiend. Zo veel nieuwe dingen geleerd op die paar maanden: over wat ik misschien kan, maar ook over wat ik echt niet kan. Omdat ik nogal overtuigd ben dat mijn beperkingen groter zijn dan mijn capaciteiten heb ik nog even gezwegen. Want een mens wil natuurlijk niet afgaan op het internet. Niet slagen zou al genant genoeg zijn in mijn job, laat staan dat de hele wereld het zou weten.

De eerste resultaten zijn ok, tot mijn opluchting. Een semester met goede afloop en de eerste stap in een 6-jaren plan, dus.

Semester 2 start vandaag. En avant, marche!

14 thoughts on “Wat ik nog moest vertellen.

  1. Veel succes, ik heb het zelf ook gedaan en ik kan er nu moeilijk bij hoe ik het ooit volgehouden heb. Maar ik weet hoe die dorst naar info alles toch weer goed maakte en massa’s energie gaf

  2. Good 4 you, zelf ook bezig aan een cursus dit jaar en wellicht verder online studeren.

    Maar euh , als ge u ooit bepeist ivm die koersvelo, laat ge maar wat weten he. ?

  3. Cool! Mijn dertigerscrisis deed me beslissen om iets bij te leren op de hogent, intussen zit ik 60 studiepunten van de 180 verder… Zo stoer van je dat je de unief aandurft, dat zag ik zelf niet meer zitten. Proficiat met je resultaten, goed begonnen is al half gewonnen!

  4. Heel veel succes, plezier en volharding gewenst! Uit ervaring weet ik hoe lastig het kan zijn om werk, gezin en opleiding te combineren maar ik heb ook geleerd dat het dat meer dan waard is. Ik vind het stoer!

  5. Oh wow. WOW. Hier zit ik dan, met mijn 33 jaar te mokken dat ik echt geen secundair diploma wil gaan halen. Ehum.

  6. Goed zo !
    Kan je wat meer vertellen over hoe je dit allemaal praktisch doet ?
    En dan denk ik aan hoe beslis je welke vakken je (wanneer) volgt ? Mag je dat een beetje vrij kiezen ?
    Kan je dat allemaal zelfstandig studeren of ga je ook naar lessen ?
    Ben reuze benieuwd hiernaar want als ik ooit de lotto win…. of misschien als mijn kinderen de deur uit zijn…

  7. Goed bezig! Maar toe, wel soms nog schrijven hé. Ik lees je berichten zo graag 🙂

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *