Twee keer naar het toneel geweest, de laatste week: één keer Ontroerend Goed en één keer Cie De Koe. En zondag première van de nieuwe Freddy De Vadder, dinsdag opera , Il Barbiere di Siviglia. Cultural overload!

Hier alvast mijn mening over de twee stukken van de voorbije week:

Who\’s afraid of Virginia Woolf?
We geven het grif toe: we hadden wel een beter moment kunnen uitkiezen dan vorige vrijdag om naar het toneel te gaan. Het was heet, het was zwoel, het was terrasjesweer en de binnenstad baadde in een lome, vrolijke sfeer. Het straatbeeld werd beheerst door sandalen, jurkjes en lachende gezichten. Wij lieten al dat gezomer echter resoluut links liggen en kozen voor een zit van haast drie uur in de Minardschouwburg, voor Who\’s afraid of Virginia Woolf van Cie De Koe.

Redenen voor die keuze zijn er genoeg. Lees verder hier (link brengt u naar Gent.blogt…Leep é.)

Killusion
Wij kondigden het al eerder aan: deze week ging de nieuwe voorstelling van Ontroerend Goed in première. En natuurlijk gingen wij kijken, gisterenavond. Een verslag.

Killusion gaat ijzersterk van start met een vreemsoortig en wilde danse masqué. Twee jongens en een tenger meisje (Joeri De Smet, Bob Stoop en Manah Depauw) laten zich een vijftal minuten volledig gaan in een spel met kostuums, maskers en suggestieve bewegingen. Het swingt en het bijt, maar toch vindt zij het niet goed genoeg als begin. Wat volgt is een hilarische discussie over \”het gevoel” en het \”erin zitten” en dat \”gij dat toch niet kunt voelen, wat ik voel” . Het begin wordt geweigerd, maar dat is zowat het enige dat geweigerd wordt in deze voorstelling. Killusion draait immers om drie mensen die \”ja” beslissen te zeggen tegen elkaars fantasieën. Lees verder (opnieuw op Gent.blogt)