Day: January 29, 2006

mediagedoe

Eurosong 4.

Zondagavond. Een middag van wandelen in de stad, koffie en taart achter de rug, gevolgd door uitgebreide aperitief met vrienden en een lekker stukje koe met frietjes. Ik ben ontspannen. Ik heb goed gegeten. Ik heb een beetje alcohol in mijn lijf. Kortom: I am as ready as I’ll ever be. Bring on de laatste voorronde-kandidaten!

De eerste kandidaat doet mij in het voorfilmpje al de kreet “giejuuuw” uitstoten. De man laat zich Kaden noemen en wordt vergeleken met G. Clooney. Hoe ze daarbij komen is mij volstrekt onduidelijk: George Clooney is zowat de lekkerste man ter wereld. En dat is Kaden niet, trust me.
Het liedje, dan maar. “In your heaven” heet het en het heeft een vlot refrein. De rest is echter verwarrend: wij weten hier niet meteen waar het naartoe moet.
Goede punten voor de weinig cliche-matige en voor de tijd van het jaar bijzonder realitisch geklede achtergrond-dames. We hadden al genoeg bikini’s gezien voor januari.

Woest
heet het tweede groepje en het is gevormd rond Tom Van Landuyt. U weet wel, van de films van vroeger. Het voorfilmpje toont hem met vrouw en dochter.
Lief stamelt:“hun kindje noemt Bloem. Bloem Van Landuyt. Dat is nog erger dan Krijger Rijckaert.”
Het liedje heet “Gek” en zijn gitaar hangt laag. Het is van gitaren en een beetje punk. En de basist is Wouter, denken we, van de Nieweirds en de Ketnetband. Ik vind het niet slecht, hoewel de zang een beetje minder is. Mijn bedenking echter: als we zoiets willen sturen, sturen we beter Belgian Associality. Of bestaan die niet meer?

Next: een idool-meiske die ik toen tof vond, met jongen die Ali noemt. Ali Vs Laura, een duo gevormd door de platenfirma. Het lief van laura noemt Ali een ruige jongen en mijn Lief roept naar het scherm: “Alleeeuh, zo’n afgelekte janet!”. “I belong to you belong to me” heet het en het is een liefdesliedje.
Oe. het is met een danschoreografie. Dat vind ik persoonlijk zo 2005, meneer.
Hij zingt goed. Maar het is mijn stijl niet, zo’n klassiek liefdeslied. En bij Laura loopt er het één en ander fout denk ik. Zoals een octaaf te hoog enzo.
Lief ergert zich aan die achtergronddansers:” Is dat voor de doven ofwa?” . Geen winnaar, vinden wij.
Yasmine heeft trouwens gelijk: Laura is een gezond flink meiske, en een knappe griet tout court.

Bij het voorfilmpje krijgen wij al de slappe lach. Het is Petra, afkomstig uit ons aller meetjesland. Ze heet nu La Sakhra en het is samen met Ingeborg één van die spirituele artistieke persoonlijkheidstrutten van de Vlaamsche Showbizz.
Ze doet met travestieten en dat is een goede gok: mikken op het gay-publiek voor het songfestival.
Lief: “Ze heeft scheerschuimtoeffen op haar hoofd”. Het is trouwens weer met een choreografie en ik hou mijn hart vast.
“Wonderland” heet het liedje. De choreografie is bruutweg gepikt van Vogue van Madonna. Het liedje zelf is echter allesbehalve slecht. Jazzy trompetten, up-tempo refrein. Schoon.
“Kijk kijk, striptease” (een opmerking van Lief)
Oei, het ging bijna fout toen Petra haar kleed uitdeed.
Trouwens: dit is de meest gay song tot nu toe. Ik hou van gay songs.

Vijfde kandidaat: Triskèl.In het Gentse ook wel bekend als Biezebaaize. * kotst even naast de sofa*
Voor een pop-liedje is het goed gemaakt: handgeklap en brikets in de lucht. Bij de tweede keer refrein zit ik mee te zingen.
Klassiek en voorspelbaar opgebouwd. De mensen hebben dat graag. Ikzelf vind dat niet zo super, dat soort liedjes. Maar voor Eurosong: doen.
Even op de man gespeeld ipv. op de bal: hij heeft een dik hoofd en op een bepaalde leeftijd moet ge uw haar knippen.

Next up: Belle Perez, de Spaanszingende marketingmachine. Anneke, die wij kennen, die heeft daar nog achter gedansd. Een toffe, schijnt het.
Haar liedjes heet ” El mundo bailando” en haar buik is bloot.
Polé Polé! Te veel Mochitos drinken op de Graslei! Zomers en lekker, dat liedje. Als ze niet naar Griekenland heeft ze toch naar alle waarschijnlijkheid de zomerhit te pakken. Gelijk toen met “Hello World”…
Het is wijs als ze een beetje schor zingt, vind ik. Of zoals lief zegt:”Ze gromt wel lekker”.

Laatste kandidaat voor vanavond: Eve Kempbel, uit onze geliefde Kempen (mwoehaha). Ik ben benieuwd. In het voorfilmpje zingt ze precies vals, vinden wij.
Ze zegt: “ik heb mijn ding gevonden en dat is rock”. Lief:“Hoe, en ze heeft een broek aan?”

“Not right”, heet het liedje en ik wil alvast even beginnen met: Lieve Eve, dit is geen rock!
Er zit te veel dance in. De meiskes op de achtergrond hebben weer bijna niets aan. Ik ben niet preuts, maar is dat niet wat overdreven, de laatste tijd.
Het nummer in totaliteit is niet slecht, vind ik. Precies een Roxanne, maar dan één die een beetje kan zingen.

En al

Auw.

De stoel die ik als bureaustoel gebruik sinds we hier komen wonen zijn, vertoonde sinds een paar weken enige mankementen: er was een vijsje losgekomen en de zitting helde daardoor over naar één kant. Gelukkig hebben wij twee “huishoudens” tot één gemaakt, nu 5 maand geleden, en hebben we dus gerief over en te veel. Zo ook stoelen.
Gezwind nam ik dus de kapotte stoel vanop mijn bureau (2e verdieping) mee naar de kelder om hem daar te ruilen voor een niet-kapot exemplaar. Strak plan, dacht ik. Er kan niets mislopen.
Ware het niet dat planken vloeren bijzonder glad kunnen zijn als je op je sokken door het huis flaneert.
Bovenaan de trap tussen eerste verdieping en gelijkvloers ben ik uitgegleden, de kapotte stoel in de handen. Gelukkig zijn mijn reflexen, ondanks mijn onderhand toch respectabele leeftijd, uitstekend: ik heb de stoel voor mij uit de trap afgegooid, in de hoop mezelf te redden. Tien treden lager ben ik dan zelf tot stilstand gekomen.

De gevolgen:
1. Voor de stoel: nog steeds kapot, dank u.
2. Voor lief: ongelooflijk geschrokken. Hij was de kattenbak aan het verversen in de keuken en zag opeens een stoel voorbijvliegen.
3. Voor mezelf: ik voorzie drie kanjers van blauwe plekken (elleboog, bil en rug) en mijn rug en schouders doen nogal pijn.
4. Voor de kat: het beest loopt angstig door het huis en schrikt van elk geluidje. Onze huis is voor dat beest duidelijk “die plek waar ze stoelen naar je hoofd gooien” geworden. Getraumatiseerd voor de rest van zijn kattenleven…

Zowaar een mooi begin van een zonnige zondag, me dunkt.

Update: ik heb twee builen ondertussen. Eén op mijn bil en één op mijn rug. Oh joy.