Begin deze week hebben we in den Bilbo een paar CDs van de American Recordings van Johnny Cash gekocht, voor Zo Goed Als Geen Geld. Het is opvallend hoe de helft van de wereld nu Johnny Cash heeft ontdekt, sinds de fillem vorig jaar. De man is helemaal hip en populair. Volledig terecht natuurlijk, want Cash is god, dat spreekt voor zich.

American IV: the man comes around ligt hier al de hele avond op en ik zou die CD bij deze heel erg warm willen aanbevelen aan de hele wereld. Het is de ideale soundtrack bij avonden die vroeg vallen samen met de blaadjes en voor regenachtige namiddagen.

San, uw man is hier pas aan de deur geweest. Hij had een spook mee (uw oudste dochter), een piraat (uw oudste zoon) en een allerschattigst elfje (uw jongste zoon, die er blijkbaar nog niet zoveel van snapte). Daarnaast had hij nog een kindje mee dat hij op straat had gevonden en dat een rover was.

Ik denk dus dat jullie er nog een kindje bij hebben. Proficiat, het is een jongen!

Het is het feest van de middenstand, vanavond, dat heb ik net gemerkt. Er stond namelijk een meute zingende kindertjes aan mijn deur, met maskers en vampierentanden en alles. Ze waren met een stuk of vijftien en het gezelschap was duidelijk multi-cultureel als onze buurt. Ze hadden er ook hun werk van gemaakt: helemaal verkleed en geschminkt, het was mooi om te zien. Al veel beter dan vorig jaar, me dunkt.

Toen het liedje gedaan was gilde één van de kindertjes:

Het is halloween! Snoep of geld?

Ik gilde natuurlijk direct terug

Snoep! Snoep!

Waarop de oudste helft van de kinderen boe riep en de jongste helft enthousiast juij juij joelde. Nadat één van de oudere gasten zag welke snoep ze kregen (koffie-snoepen) zei die ernstig tegen de kleintjes

Dat zijn dus wel de lekkerste snoepen van alle tijden é maat

En daarna kreeg ik nog van iedereen een High Five.

Soms hou ik zoveel van mijn stad, ge kunt u dat niet voorstellen.