Vandaag is het Dag van de Leerkracht. Gisteren heb ik zitten janken na een paar commentaren op een post hier op Kerygma. Van pure colère en frustratie omdat ik voor de zoveelste keer werd afgezeikt omdat ik durfde zeggen dat ik moe was na een paar zware dagen. Want mijn dagen, en bij uitbreiding de dagen van eender wie in het onderwijs, kunnen niet zwaar zijn. Waarschijnlijk ben ik een enorm mietje (hoewel mijn eigen ervaring in de privé dat tegenspreekt) en zijn werkweken van ongeveer 70 uur *geen* zware weken, maar ik was enorm gekwetst door die opmerkingen. Het is heel frustrerend als je hart en ziel in iets legt en op zo’n manier wordt behandeld.

Edoch, blijkbaar is dat het beeld dat de meerderheid van u heeft over mensen in het onderwijs, dus zo is het dan maar.
Vandaag is dus voor jullie eigenlijk niet de dag van de leerkracht, maar de dag van de luie kloten die op kosten van de maatschappij niks moeten doen in ruil voor maanden vakantie, veel poen en een werkweek van 20 uur.

Ik wil echter niet nalaten vandaag een paar wensen over te maken.

Aan alle ouders en toekomstige ouders wens ik dat hun kinderen les krijgen van gepassioneerde mensen, die hun job doen uit liefde voor uw kroost en oprecht met hen begaan zijn. Mensen die daarnaast zich ook bijscholen, die zichzelf vernieuwen en veel tijd en energie in hun werk steken.
Aan al mijn collega’s -in het middelbaar- basis- en hoger onderwijs- wens ik enthousiasme, voldoening en veel leute en plezier voor de klas.
En aan al mijn studenten wens ik de liefde voor het lesgeven toe die, als je die hebt, leerkracht zijn de beste job ter wereld maakt.