Sommige mensen maken er echt een sport van om mensen te treiteren, zo blijkt vandaag weer op Het Project. Aan mijn gevoelens daaromtrent merk ik echter dat ik toch wel al teenentander gewend ben op het grote interweb. Gevoelens zoals: eigenlijk kan het mij geen kloten schelen. Ik ben daar zelf niet meer opgejaagd door. Ik vind het jammer en zielig en spijtig, dat wel.

Het allerleukst is dat ik zo’n mensen hun reacties ondertussen perfect kan inschatten. Eerst memmen over vrije meningsuiting en dan proberen op persoonlijke weblogs mensen op hun systeem te werken. We hebben het allemaal al eens eerder gezien, vindt u niet?