Alles van waarde is weerloos
Oh. Weet u wat ook genant is? Als je een zak maltesers hebt gekocht in de Colruyt en je kan niet wachten tot thuis. En je begint dus alvast in de auto te eten. Vol smaak en een beetje gulzig: zoals een mens Maltezers hoort te eten, kortom.
Als je dan voor het rood licht staat, en je lief draait zijn ruit open en vraagt aan de werkmannen in de camionette naast jullie of er “soms nog iemand een snoepke moet hebben”. En als al die werkmannen u dan een keihard uitlachen. Dat is genant.
Kijk, het is hetzelfde interweb. En dezelfde Kerygma. En de zelfde ilse aan het toetsenbord, die nog steeds niet blind kan typen. Hoe genant.
Maar toch is alles anders: in plaats van op mijn eigen schootcomputer werk ik op die van haar.
In plaats van in mijn eigen zetel, heb ik de laatste twee uur in haar zetel gezeten om verslagen te lezen. Naast mij ligt niet mijn prins, maar haar prinses.
Een wezenlijk verschil, inderdaad. Niet alleen is Janne beduidend kleiner dan mijn lief, ge hebt daar eigenlijk ook veel minder last mee. Dat is niet brutaal, dat lacht u niet uit. Ge geeft dat een tuut en dat slaapt de rest van den avond. En voor het eerst in maanden heb ik de afstandsbediening van de televisie.