Dag drie van de nieuwe fase in het leven van de dochter. Iedere voormiddag mix ik patat en groenten en dan wordt de groene lepel gebruikt zoals de fabrikant het bedoeld heeft. In plaats van om in haar oog te steken. We doen voorlopig nog steeds wortelen en Mira vindt het nog steeds boeiend edoch niet zo leuk om door te slikken. Ofwel: mondje gaat gewillig open, er wordt van de lepel gehapt, maar daarna duwt ze zowat alles weer naar buiten. En lacht ze.
Morgen gaan we voor een prefab-potje, want ik heb ergens gehoord dat als ze dat niet gewend zijn, dat ze dan weigeren om potjes te eten. En potjes zijn toch wel handig als het nodig is, me dunkt.

Maar een nieuwe fase dus, en ik word daar bij momenten wat emotioneel van. Zie nu. ze eet grotemenseneten. Straks gaat ze naar den unief en alleen gaan wonen. Dat soort bedenkingen. Volgens mij zijn die bevallingshormonen toch nog niet uit mijn lijf.