Kinderen, het zijn kleine wondertjes. Maar laten we wel wezen: heel dat Darwineske evolutiegedoe heeft toch nog een aantal kleine mankementjes. Er zijn zo van die dingen die — en ik heb het volste vertrouwen in de natuur dat die dat wel zal fixen– een beetje beter kunnen evolutie-gewijs.

1. ofwel worden hoofden kleiner, ofwel worden bekkens breder. Op dit moment is het ene precies niet afgestemd op het ander. Het beste zou zijn als bekkens tijdelijk breder worden, vanaf een week voor het bevallingsgebeuren. En dan een week na de bevalling dat alles weer naar normale proporties krimpt. Zodat we buiten de zwangerschap ook nog in onze strakke jeansbroekskes passen, natuurlijk.
2. Spijsverteringsstelsels horen rijp te zijn op het moment van de bevalling. Al dat gedoe met krampjes: baby wordt daar lastig van, moeder wordt daar lastig van. En what’s up met die niet afgesloten slokdarm, trouwens? Hoe zielig is dat melk teruggeven en de bijhorende pijn niet? Laat baby desnoods zeven weken langer zitten, als dat de periode is die nodig is.
3. Dingen die baby’s bij de geboorte horen te kunnen: zelfstandig zitten, hun neus snuiten, een nacht doorslapen, duidelijk maken wat ze nodig hebben. Ik zou stofzuigen en dweilen aan dit lijstje durven toevoegen, maar ik wil nu ook niet te veeleisend zijn.

En wat u? Wat ontbreekt er volgens u nog aan de worpen van het menselijk ras?