Ik had tot voor kort een telefoon van HTC. Toen ik die kocht vond ik een iPhone te duur voor hetzelfde, dus daarmee. We spreken over een jaar of drie geleden, een eeuwigheid in smartphoneland.
De laatste maanden was de batterij zo goed als dood: na een uur of drie helemaal plat, zonder abnormaal gebruik. Ik liep dus al even te twijfelen: een nieuwe telefoon, of een nieuwe batterij.
Gezien mijn “ik koop niks, als ik het niet echt nodig heb” zou het een batterij geworden zijn, ware het niet dat de htc op een bepaald moment ongelukkig van de kast afviel en het scherm kapot was. Beyond repair. Dus toen werd het opeens “een nieuw scherm, een nieuwe batterij en dan nog steeds een oude telefoon” of “ik koop mijzelf eens een nieuwe telefoon, nah.”

Het werd dat laatste, en omdat de halve wereld rondom mij zo enthousiast is over iPhone, en omdat ik de laatste jaren regelmatig ambetant was van alles wat mijn htc niet of later kon (instagram, vine, maar ook een camera aan beide zijden), werd het een 4S. Geen laatstenieuwmodel, neen, want ik vind 600 euro voor een telefoon zo al meer dan genoeg.

Enfin. Ik kocht op 10 september 2013 een 4S, een schermbeschermdingske en een mooie case, en geraakte zo snel gehecht aan mijn nieuwe telefoon dat het angstaanjagend was. Zo content als een katjen. Mooi, wit, intuïtief, stijlvol, snel. Wat een meiske nog meer van een telefoon?

Euhm.
(more…)