Month: March 2014

Ja!

Just Magic.

Deze ochtend om 9h werd een kleine jongen bij ons afgezet. Hij-met-wie-ze-vorig-jaar-wilde-trouwen. Of ook: Hij-die-dit-jaar-als-haar-beste-vriend-wordt-benoemd.
Om het met haar woorden te zeggen: “Ik ben nog te jong om nu al te weten met wie ik ga trouwen. En ook nog te jong om verliefd te zijn.” Ze heeft gelijk, maar het blijft wel onbenoembaar schattig.

hand

Hij zou de hele dag blijven, en de directe aanleiding was (wij worden hier tegenwoordig nogal gesoigneerd door de vrienden van Disney) een uitnodiging voor een première. De nieuwe van Tinkerbell, het kleinemeisjesidool bij uitstek. Gelukkig was het Tinkerbell en DE PIRATEN, dus de jongen had ook weinig overtuiging nodig.

En zo trokken we naar Antwerpen. De dochter, de extra kleuter, het lief (Een Tinkerbellfan. I kid you not.) en ikzelf.
Aangekomen stond de dochter erop dag te zeggen tegen Charlotte-van-Ketnet, wat ze (mijn mond viel open) ook toen het zover was nog durfde. Toen Charlotte-van-Ketnet heel vriendelijk antwoordde, kroop het dochterkind wel weg onder mijn rok, maar dat is een detail. Ze sprak er vanavond nog van (“en die had sokken aan in haar hakkeschoenen, hahahaha!”) dus ze moet zwaar onder de indruk zijn.

Voor en na de film is altijd een spannend momentje, omdat het lief niet graag op de foto gaat en ik gewoon weiger en dat toch altijd wat awkward blijft. Gelukkig kwamen we op hetzelfde moment aan als Louis Talpe en Joke Vandevelde, dus was er geen aandacht voor the lesser BV en moesten we alleen maar met goodiebag en popcorn de zaal inmanouvreren.

Goodiebagcheck #tinkerbell

Goodiebag: dik in orde. Piratenattributen en kindersurprises. Meer is er niet nodig om de vierjarigen blij te maken. Dat de film, zoals alle Tinkerbellfilms overigens, uitstekend is, hielp natuurlijk ook.
Alweer werd bevestigd wat ik zo cool vind aan de moderne Disney: sommige momenten zijn echt oprecht grappig voor de volwassenen in het gezelschap. En het verhaal zit altijd altijd altijd goed. Wij waren dus vier contente mensen, na afloop.

Na de film waren er frieten, want wij proberen ons natuurlijk megapopulair te maken bij De Beste Vriend.
De rest van de namiddag heb ik gedaan wat eigenlijk het beste werkt als er een spelende kleuter op bezoek is: ik rommelde wat in den hof en moeide mij niet, behalve dan om de paar uur voor wat voedsel. Zij speelden, maakten ruzie, speelden, zetten mijn hele huis en tuin overhoop en sloten de dag na boterhammen en soep af met een praatmomentje bovenop het tuinhok.

Nog efkes napraten voor zijn ouders komen.

Topdag.

werk

Het mooiste.

De laatste drie weken is het hier ongewoon stil, ik weet dat. Ik heb echter een goed excuus: ik ben bezig met het mooiste deel van mijn job, en op het mooiste deel van mijn job, daar is geen WIFI. Daar zijn geen computers en daar is geen tijd voor schrijven.
Op het mooiste deel van mijn job, daar zijn kleine stoeltjes en tekeningen aan de muur. Daar klinkt muziek en daar wordt gepraat over recycleren. Daar zitten twintig ernstige gezichtjes gebogen over oefeningen met de brug over tien.

Er zijn kleine toiletten op het mooiste deel van mijn job, en als ik een kleurige jurk aanheb dan komt er een plakmond vlakbij mijn oor fluisteren “jij bent precies een prinses met je mooie kleed.” Er zijn tranen, soms, en er is geworstel.
Er zijn moeilijke gesprekken, maar heel vaak is er simpelweg pure onversneden vreugde. Trots op creativiteit van mensen die ik wekelijks in de klas heb.
Bewondering voor die mensen die hen in hun klas, hun heiligdom binnenlaten. Hen bijsturen, overladen met tips. Coachen, vertrouwen geven en bijstaan. Die mij dan vertellen over hoe het gaat als ik er niet ben, en die dat vaak met zoveel doorzicht doen dat ik ervan achterover val.

Vrolijkheid in mijn hoofd, als ik toekijk in een kring en de concentratie voel. Als iedereen opeens zo opgaat in leren dat er geen wereld meer buiten de klas bestaat.

Soms zou ik stagedagen in een doosje willen doen. Om dan een beetje naar te kijken als het efkes minder gaat.

En al

Ziekenboeg.

Het is zaterdag 9h. Plannen worden geschrapt, volle agenda’s instant leeggemaakt. Al wat daar voor nodig is, is een trillende dochter die haar ontbijt half verteerd op de parket deponeert.

En dan is er leegte en rust. Leegte die eigenlijk niet eens zo’n slecht idee blijkt: terwijl ze dut, haal ik eindelijk wat werk in. Terwijl ze in de zetel hangt, draait mijn lief was na was, en bladeren we in de weekendkrant. We drinken koffie, zij knabbelt op een craquotte en geeft die een half uur later terug aan de wereld. Dat is lief, maar het was niet nodig geweest

Ik zit in de zetel, lees verslagen en wrijf op haar rug. Ik leg het dekentje goed, breng haar een beker water met wat cola. En het besef dat het goedleggen van dekentjes en het kleine hapjes voedsel aanslepen het enige is wat ik moet dit weekend: het geeft plots adem.

Ziek zijn is voor niemand fijn, dat is waar. En zo’n kind dat verschillende keren per dag alles onderspuwt: aangenaam is dat niet. Maar dat weekends in de ziekenboeg mij zo rustig maken, doet mij peinzen dat ik toch weer eens wat dingen moet herdenken.

Ik schrijf het op mijn to do lijst.

internet

Give-away: als ge een mooi huis hebt, dan krijgt ge van mij een lamp. Hoera!

De vorige post heeft u misschien geheel op een verkeerd been geplaatst, dus zet ik dat hier meteen even recht: ik heb niets tegen de commercie an sich. En ik zal dat hier meteen eens bewijzen zie.

Woonwebwinkel Flinders is op zoek naar het mooiste huis van België en verzamelt daarom foto’s van woonruimtes. Deze worden dan op facebook geplaatst, en dan kan iedereen erop stemmen. Zoals dat dan gaat, kunt u uw vrienden dan beginnen stalken om uw foto te liken, dat is evident, want de woning met de meeste stemmen krijgt de titel “Mooiste huis van België” én een shoptegoed van 500 euro in de webwinkel. Aangezien Flinders.be zo’n 10.000 designproducten in het assortiment heeft, vindt u ongetwijfeld uw goesting en meer. Ik zit alvast het laatste half uur te kwijlen op deze tuintafel. In het groen. Dus als ge wint, en ge wilt uw bon niet: geef maar door.

Stap 1: Kies de mooiste ruimte bij jou thuis (woonkamer of eetkamer)
Stap 2: Maak een foto en stuur deze naar: redactie@flinders.be. Zij zetten hem dan op hun facebookpagina en het stemmen kan beginnen…
Stap 3: Post dezelfde foto ook in de commentaren van deze facebookpost. Een linkje mag ook, maar zorg dan wel dat de foto publiek staat op je profiel!

Die laatste stap is niet onbelangrijk, want ik mag onder de deelnemers die er via kerygma gekomen zijn een lamp weggeven. Niet zomaar een lamp, maar de ballon van Kunstlicht, die ook te koop is bij Flinders zelf.

kunstlicht_ballon_wand_v__s

Een cadeautje van zomaar efkes 161 euro, voor u. En dat allemaal omdat ik soms wel aan commercie doe. Geef toe: ge zijt blij.

Praktisch: de wedstrijd van Flinders.be loopt tot 10 april. Op mijn eigen facebookpagina sluit ik af op zaterdag 29 maart.

projecten

i. weet het soms allemaal niet meer. En daarom begint i. haar titels alvast ook zo.

Zij van de semi-professionele blog schreef dit weekend een artikel in DS Magazine over semi-professioneel bloggen. En sindsdien zie ik de prestatiestress al aan de horizon verschijnen. Want we gaan daar eerlijk over zijn: bij tijd en wijlen vraag ik me wel eens af of ik het ook allemaal eens niet wat ernstiger zou moeten nemen, dat bloggen. Ik ben per slot van rekening ook al zo’n tien jaar bezig, en u bent heel trouw elke dag met veel op post. Een beetje ernst zou misschien gewoon een teken zijn van respect naar jullie. Of van zelfrespect.

Het artikel is duidelijk: een succesvolle blog draait niet om wat je zelf wilt schrijven, het gaat om uitzoeken wat je voor je lezers kan betekenen. Vaste rubrieken, en lijstjes en Antwoorden Op Grote vragen. Interactie op uw facebookpagina (zie mij graag, trouwens!), aandacht voor de commentaren. En als gevolg: een explosief stijgend aantal bezoekers, geld van sponsors. De wereld aan uw voeten, quoi.

En toen dacht ik: goed idee! Ik ga dat doen!

En toen oooh een vogeltje en aandacht weg.

Dus. Ik heb mijn profiel gevonden, denk ik. Dit is hier de blog waar vaste rubrieken altijd mislukken, waar er absoluut geen lijn te vinden is in de onderwerpen, noch in de blogfrequentie of de structuur. Welkom. Zet u.

© All Rights Reserved 2021 Theme: Promos Blog by Template Sell.