En al

Nestjes.

Een lente-voornemen. Ik ben over het algemeen vrij opgeruimd, hier in huis. Het is hier zelden chaos, en er komt wekelijks een poetshulp die ik de ruimte wil geven om haar werk te doen, dus een absolute malaise is het zelden. Dat komt omdat wij een lepe opruimtruuk gebruiken: wij maken nestjes. Stapeltjes papieren, een fruitschaal waar allerlei kleine trut in verzameld geraakt na verloop van tijd. Een potje alhier, een mandje alginder, een box met tijdschriften nog ergens anders. Het ziet er opgeruimd uit, maar eigenlijk verzamelen wij rommel gewoon op onze rommelverzamelplaatsen. Mijn voornemen voor de lente is ons huis — voor het zomer wordt — ontdoen van alle nestjes. Ik ben eerder deze week begonnen met de kleerkast, alwaar ik bijvoorbeeld onderaan een aantal manden en een plastiek box aantrof. Inhoud: nylonkousen, zonnemelk en aftersun, een aantal hoezen voor kussens, een paar oude handtassen, een portefeuille, een kerstmuts (jawel), een kapotte broeksriem, nagellak, een halsketting, een zonnebril, een paar pakjes papieren zakdoeken, een doos koekjes (inderdaad) en veel losse papierkes (rekeningen van winkels, afhaal-dingen, the works). Ik _weet_ dat het allemaal grief is dat ik dus nooit mis, aangezien de manden al twee jaar onaangeroerd op dezelfde plaats staan. Dus probeer ik deze keer van mijn hart een steen te maken en gooi ik dingen weg. Maar niet alles, natuurlijk, want sommige dingen heb ik ooit vast nog nodig (of kan ik uitlenen aan de dochter of klijn. die verkleden zich allebei al eens). Met die spullen heb ik dan maar een proper nieuw nestje gemaakt op de zolder. Zucht.

11 thoughts on “Nestjes.

  1. Hah! Of beter aha!-erlebnis. 😉 En ook, ik háát zo van die nestjes. Voor ge ‘t weet is heel uw huis ne nest. 🙂

  2. Bij mij zijn het geen nestjes, maar stapeltjes. En naast stapeltje 1 komt stapeltje 2 en soms ook stapeltje 3 en soms worden die dan te hoog en vallen om en vormen ze samen één grote mesthoop. Maar onlangs heb ik er iets op gevonden: een doos. En als die vol is MOET ik er iets aan doen. Maar of ik dat ook ga doen?

  3. Hier zijn het doorgaans ook stapeltjes. En tijd dat dat vraagt om zo stapeltjes op te ruimen. En je ziet achteraf amper dat je opgeruimd hebt. En dat kan behoorlijk frustrerend zijn.

  4. Hehe, hier ook van dat. En dan komt er volk over de vloer en dan wil ik liever geen zichtbare nestjes, dus prop ik die nestjes in de kast en zo zijn mijn kasten eigenlijk een verzameling van nestjes. Terwijl er zich al nieuwe nestjes aan het vormen zijn, maar ik moet dus eerst de kasten eens uitmesten (of -nesten 😉
    Oh en ‘t is echt het weer ervoor hè, voor zo’n grote lente-opruim-dag (of week). Zo jammer dat ik dit weekend moet werken.

  5. heel erg herkenbaar! Maar ik heb geen poetshulp en dus sleept dat lang aan eer ik de nestjes opruim! Ik zou ook iemand moeten hebben die wekelijks komt zodat ik iedere week verplicht ben om ze op te ruimen.

  6. Zo herkenbaar. Het opruimen van die nestjes vind ik het moeilijkste, ik begin er aan en maak nieuwe stapeltjes en dan moet er gegeten worden aan de tafel waardoor alle stapeltjes opnieuw een nestje worden.
    Ben wel blij te lezen dat ik niet alleen ben.
    En soms ,soms krijg ik het van mezelf en doe ik alles in een keer weg. Maar dat gebeurd natuurlijk niet veel.

  7. En ook nog; als ge begint op te ruimen is er altijd een moment dat het nog ne grotere nest is dan oorspronkelijk. Dan moet ik mijn eigen altijd verplichten voort te doen of ik zou alles gewoon in een kast proppen, uit het zicht.

  8. Is toch wel woman-type-thing blijkbaar. Ook hier kan de vrouw des huizes moeilijk iets weggooien. dat gaat van receptjes in tijdschriften tot een knoop die ooit nog wel eens van pas zou kunnen komen. Ook schoenen zijn doodzonde om weg te doen.

  9. Ik vrees dat het bij mij een en al nest is. Het verhuist van de ene stapel naar de andere omdat ik denk “oh dat kàn ik nu toch niet wegdoen, zie dat ik dat weggooi en dan eens nodig zou hebben”.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *