kinderspam projecten

Potjes. For real.

*moederkespost, mensen. u bent verwittigd.*

Er u een gedacht van maken, zo heet dat geloof ik.

Ze zit op haar pot, met naast haar een hondjeslamp die twee weken geleden nog een kerstpakske was, maar nu gewoon een hondjeslamp is. Ze bladert in een boek en ik hoor haar mompelen tegen de kikker in het boek dat ze een sticker gaat plakken, en misschien een snoep krijgt.

Drie minuten later ruikt de woonkamer naar toilet, maar dat is niet erg. Ik prijs en loof, ik geef stickers aan — één voor de number one, één voor de number two — en we ontdekken samen dat die laatste goed is voor een snoep. We tellen hoeveel hokjes er nog zijn voor het eerste cadeautje. Ik ben fier.

potjesproject.

Fier op haar, maar ook op mezelf, omdat het leven met een peuter die — ik wik, ik weeg, ik besluit tot eufemisme — de wereld al eens om haar vinger durft te draaien, soms dat soort creativiteit vereist waarvan ik niet wist dat ik het in me had.

Maanden geleden was ze goed bezig, met dat potjesgedoe. Al maanden doet ze plasjes en de rest op potten. Als het haar uitkomt. Lees: als ze niet te lui of te humeurig is, of te veel bezig met spelen. En als ze het gemak van een pamper en de bijhorende pampering door ons even vergeet.

Voor de wintervakantie deed ze vier dagen zonder luier, op de babyfabriek. Jammer genoeg plaste ze wel in haar broek in de auto naar huis, maar dat zijn details. Vuile details met veel opkuiswerk, maar toch: details.

In de vakantie slabakte het plots, bij haar en eerlijkheidshalve ook bij ons: zij wilde niet meer, ik wilde haar niet forceren (ja, ik ben soms een hippie, kweet), er waren veel uitstappen en daar komt onze gemakzucht dan wat boven. Zo’n pamper is in deze fase net iets minder organisatie dan natte broeken. Sew me.

Sinds deze week is er echter een duidelijke terugval in haar hoofd. Ze vertelt zo’n tien keer per dag dat ze klein is. Een klein meisje. Een baby. Ze wil niet groot zijn. Her words.
In de creche weigerde ze resoluut de pot en vroeg uitdrukkelijk om een pamper, om dan tien minuten later te zeggen “ik heb kaka gedaan, nu moet ik een verse pamper”. S. zegt dat ze eigenlijk gewoon zindelijk is, maar dat de juffrouw merkt dat pampers gemakkelijker zijn en dat ze extra aandacht krijgt op die manier. En aandacht: a good thing, ge kent dat wel. Did you meet my boyfriend?

Enfin. Op weg naar huis gisteren heb ik er mij een gedacht van gemaakt. De pamper blijft uit overdag, vanaf nu. Altijd. En kijk: het staat op het internet, dus het is zekers waar.

In de living hebben de dochter en ik een toilethoekje ingericht. Met een lamp, boeken, een pot en een spaarkaart die we gisteren samen zelf hebben gemaakt. Deze ochtend heeft ze het systeem uitgebreid uitgelegd aan haar vader, dus we zijn hier allemaal helegans mee met het concept.

En blinken dat ze doet, momenteel. Ze heeft vandaag nog niet naar een pamper gevraagd, en de pot is haar vriend. Hopelijk kunnen we binnen een paar weken de baby-fase echt afsluiten.

Overdag, that is, aan de nacht ga ik voorlopig nog niet denken. Ik ben voorlopig te gehecht aan mijn nachten om beddengoed te verversen.

14 thoughts on “Potjes. For real.

  1. Veel succes! Het ziet er wel gezellig uit. Onze dochters waren laat droog (al 2,5 jaar gepasseerd). Maar toen ze eenmaal droog waren overdag waren ze vanzelf binnen 1 week ook ‘s nachts droog.

  2. de nachten, da’s hier ook nog niet aan de orde! Jitse slaapt zelfs nog achter tralies. En ik ga no way opstaan om met haar naar de pot te lopen.
    Succes ermee, moge de “training” van korte duur zijn. Wat ik hier al heb geleerd: niet teveel zelf vragen of ze moet gaan, want dan gaat ze niet meer uit koppigheid.

  3. “Je mag pas naar school als je op je potje plast” bleek bij ons thuis heel erg doeltreffend. Weg koppigheid, gedaan met spelletjes spelen… van de ene dag op de andere werd er trots op potjes geplast. Een beloningssysteem doet uiteraard ook wonderen. Succes!

  4. Vorige kerstperiode was ik 3 weken thuis. Ik maakte een grote kalender en Anna mocht een sticker plakken elke keer als ze op de pot ging. De eerste dagen tekende ik een wolkje met druppeltjes als het op de vloer en in haar broek was. Op nog geen week was ze helemaal proper. ‘s Nachts nog niet, maar daar hebben we geen haast mee.
    Mijn moeder bewaarde de papieren waarmee ze mij zindelijk kreeg; 4 A4-tjes met wolkjes en zonnetjes. Leuk om te zien.

  5. Hier is dat helemaal ook zo gegaan, gedacht van maken, pampers helemaal weg en klaar is kees (met stickers, ik kan nog steeds niet goed geloven hoe doeltreffend zo’n stomme klevende dingen zijn !). En van ‘s nachts, pfff, ik vond: zo lang ze nog zoveel drinkt, laat ik dat zo. Iedereen zegt ook : je ziet dat wel als ze begint op te staan met droge pampers … it never happened ! Ze wogen een ton, tot de laatste dag. Simpelweg ging het zo : deze zomer, ze was 4,5 al (zindelijk overdag van 2,5) vond ze dat plots “erg” dat haar beste vriendje geen pamper ‘s nachts meer droeg en zij wel. En ze zei : ik wil ook gene meer. En voila, dat was dat (op enkele kleine ongelukjes na). Sommige dingen gaan dan plots vanzelf. Blijkbaar. Goed bezig daar !

  6. Amaai, da’s knap! Ik kan spijtig genoeg niet vertellen over mijn ervaringen met potjes (dat herinner ik mij echt niet) maar ge doet dat goed, een trotse moeder zijn!

  7. Oh boy, als ze pas naar school zouden mogen gegaan zijn als ze droog waren zou dat hier leerplichtpolitie opgeleverd hebben. Droog worden ze op hun eigen tempo, en maak het je vooral zelf niet te lastig. Als het lukt, dikke duim voor jullie, maar als het niet blijkt te lukken, forceer het dan niet. Echt niet!

  8. Een goeie tip van mijn schoonzus die ondertussen vier kinders zo zindelijk heeft gekregen: overdag en nacht op hetzelfde moment aanleren. Das blijkbaar logischer voor ons kinders en wordt uitgesteld door ouders omdat we geen zin hebben in onderbroken slaap. Echt, probeer het. Ik heb het met onze oudste zo gedaan op aanraden van mijn schoonzus en dat werkte perfect. Ik was nochtans voorbereid op een helse nacht, had verse onderlakens klaar gelegd, maar het bleek allemaal niet nodig. Zindelijk overdag en ‘s nachts op één dag zeg. En fier dat hij was, en wij ook natuurlijk.

  9. zelfs in de meest marginale gezinnen worden kinderen vroeg of laat zinnelijk
    ik vind dat je het geweldig doet
    en fouten maken mag , zeg ik altijd tegen mijn kinders 😉

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *