Dus, ik rij even de oprit af en dan achteruit weer op, dan is dat gemakkelijker om het grief uit te laden.
Dat zei hij eerder die middag, mijn lief. We waren net het domein in dardennen opgegleden en één wiel zat al half in de sneeuw gedraaid. Voorafgaand waren we trouwens met veel moeite het chaletdorp doorgeploeterd. Veertig centimeter sneeuw, en zoals dat gaat bij ons: winterbanden, sneeuwkettingen, god noch gebod.
(daarvan gesproken. Al wie zegt dat het al vierkant draait, daar in de walen: ge doolt. De wegen waren er – het chaletdorp niet meegerekend, maar dat is privédomein – perfect vrij, geen spatje sneeuw of ijs op de baan. Eat that, Vlaamse chaos op de baan bij 1 cm winterse neerslag.)
Maar de oprit af dus, en dan de oprit weer op achterwaarts dus, dat was het plan. Ik deed het enige wat ik kon doen: ik trok ietwat schamper een wenkbrauw op, grinnikte en nam mevrouw-mijn-dochter mee naar binnen om een banaantje te eten en het vuur alvast aan te zetten. Wie mijn lief in het echt kent – of wie _een man_ in het echt kent – zal namelijk beamen dat zulks de beste oplossing is. Als het eenmaal in het kopke zit, dan heeft het weinig nut om praktische bezwaren zoals veertig centimeter sneeuw aan te voeren.
Achter het raam keken mini-me en ikzelf die middag toe hoe achtereenvolgens:
(a) de vader aka het lief de auto finaal vastreed in de straat vlak voor de oprit,
(b) een westvlaams manmens met een schop kwam aandraven,
(c) de manmens en nog een manmens en de vader aka het lief begonnen te delven,
(d) de auto met zot roterende wielen nog dieper in de sneeuw vastkwam
(e) een vijfde (ja, vijf inmiddels) manmens zijn 4×4 van de oprit haalde om de auto los te trekken
(f) het touw van de sleepinstallatie brak en
(g) de auto uiteindelijk werd losgeduwd dankzij de assistentie van manmensen 7 en 8, maar wel nog steeds niet gedraaid was.
En zo reed hij de tweede keer de oprit van onze verblijfplaats-voor-een-week-op. Opnieuw voorwaarts, drie kwartier later. Onder het goedkeurend oog van 8 manmensen, als bijtjes aangetrokken tot het kleverig glas cola dat een vastgereden auto blijkbaar is voor manmensen.
An afternoon well spent, owyes.