Wij hebben altijd een huis met een complexe handleiding gehad. Als u ook een oud huis heeft verbouwd dan weet u vast wat ik bedoel. Dan hoort u uzelf op regelmatige basis zaken zeggen zoals: ja, als het niet direct opengaat moet ge eerst een klein beetje naar links draaien en dan terug / ge moet de klink een 45 graden ophoog houden voor ge de sleutel kunt omdraaien / oei, laat het water efkes lopen, anders straks putjesgeur / om dat vliegenraam erin te krijgen moet ge eerst drie keer op uw linkerbeen huppelen en dan about a girl van nirvana achterstevoren zingen.
Allez. Courante dingen. U kent dat wel.

Wij gaan binnenkort op reis, en ondertussen komen er mensen in ons huis wonen. Zij zitten tussen twee woonsten in, onze kat heeft gezelschap. Winwin. Daarnet gaf ik een rondleiding. \”De wasmachine, dat is gewoon deur dicht en op de knop.\” \”De douche: temperatuur daar, soort douche daar\” \”Die sleutel is van deze deur, dat is van die\”.

Ik was er achteraf niet goed van: op zes jaar tijd hebben wij de volledige complexe handleiding van ons huis verbouwingsgewijs geëlimineerd. Alles werkt. Alles is vernieuwd. Alles is normaal. Ik werd er zowaar emotioneel van, zo fier ben ik.

En toen vroeg mijn lief: \”Ge hebt toch uitgelegd aan L. dat ze de rolluik niet volledig omhoog mogen doen want dat die anders vastzitten, hé?\”