Month: February 2014

moeilijk

De cool van Jan.

Voor een echt I.M.

Rond de eeuwwisseling had Gent opeens het SMAK, en daar werden de leutigste fuiven eenvoudig tussen de kunstwerken gehouden. 2ManyDJ’s waren nog gewoon De Flying Dewaele Brothers en Andy Warhol was decoratie tijdens het dansen. De cool droop ervan af.

Rond de eeuwwisseling had Gent opeens Over The Edges, en het was toen dat ik definitief besloot dat ik hier wilde wonen. Ik pendelde in die jaren nog de beperkte 8 dagelijkse kilometer naar suburbia. Toen Gent op een dag vol kunst bleek, de reus aan de Sint-Michielshelling stond, er borden door openstaande ramen werden gegooid en half Vlaanderen zich kwam vergapen aan schellekes hesp rond aulazuilen, toen wist ik het zeker: in een stad waar zo’n dingen kunnen, daar zou ik blijven.

Vanmiddag liep ik langs het SMAK, door de gietende regen en de ijzige wind. De vlaggen hingen halfstok, en er was een man de wolken aan het meten.

internet

Sequel.

Weken, wat zeg ik, maanden van tevoren vastgelegd. Na wanhopig zoeken naar een datum werden vorige edities telkens onverhoopt geschrapt, maar op de valreep lukte het vanmiddag toch. Ik zeg valreep, want zoals dat gaat had mijn kind een tandpijncrisis en was er bij de knapste prof van het land een koortskindcrisis. Maar. We. Waren. Er. HippeHashtag #wunch, another sequel. Ofte: vrouwen die elkaar oorspronkelijk eigenlijk voornamelijk van de onlinerigheid kennen maar die zonder sociaal netwerk in de buurt ook wel een paar onderwerpen vinden om over te praten.

Er zijn van die tradities die we in ere houden. Zo werd alles vergeten wat voor mij zou meegebracht worden. *wijst* Boeken, brommers en bokalen: niks teruggezien, maar dat werd handig aangegrepen als reden om gauw weer af te spreken.

Andere traditie: u krijgt een paar random quotes, en een foto, copyright The Kellster.

“Eén keer. Eén keer heb ik gezegd: “kent ge dat, muffin tops?” in zijn bijzijn, en nu eet hij muesli als ontbijt.”
“Ik vind: als ge mij komt zeggen dat ge mij gaat mailen, doe dan tenminste een kostuum aan.”
“Ja, ik denk van jou toch ook altijd voorzichtig zijn, als je bij haar op de koffie wilt.”
“Waarom mailt André eigenlijk nooit naar mij?” (iedereen. ongeveer.)
“Er zijn tegenwoordig zelfs restaurants in Ieper. Maar vegetarisch, dat is toch nog altijd vooral kaaskroketten.”
“Ik kan anders wel wat Limburggevoel hebben hoor. Ja-ha.”

wunchke

Ik bedacht in de auto naar huis trouwens dat wijvenweken altijd op wunches ontstaan. Nou.

En al

Ik oogst binnenkort zelf.

“Het stinkt hier wel hoor”, zei ze, en ze kneep haar neus dicht. Wij keken naar elkaar, en op dat moment wisten we zeker dat we zouden intekenen. Want we mogen dan wel in de stad wonen, zo’n kind dat bang is van modder en boerderijen en dat haar schoenen niet wil vuilmaken: we gaan dat toch een beetje proberen vermijden.

We waren naar den buiten gereden, vanmiddag, om de luisteren naar de info van de nieuw op te starten zelfoogstboerderij. Allez, het zelfoogstconcept is nieuw, maar de boerderij niet. Mijn meme haalde er jarenlang boter en melk en yoghurt en chocomousse, de oude boerin was een vriendin. “De zondag liep ze nog aan mijnen arm op weg naar het toneel. En een paar dagen later…” “Ik weet het”, zei ik. En ik was blij dat ik daar was en dat de mensen daar weten wie ik ben.

De zelfoogstboerderij is iets van de kleinzoon, en toen ik een paar weken geleden een flyer in mijn handen kreeg wist ik het eigenlijk al. Onze stadstuin is te klein voor echte groentenkwekerij en we hebben te weinig tijd voor een volkstuin, maar ik doe dat ongelooflijk graag. Dan dit. Elke week, of meer indien nodig, naar de boerderij. Daar zelf het veld op en oogsten wat er is op het moment. Met mijn handen in de modder en mijn kop in de buitenlucht. Ik kan nu al de smaak van echte tomaten en sla proeven, zoals ik die vroeger at uit de hof van mijn grootouders.

Het winkeltje bij de boerderij heeft zuivel, en aardappelen en ijscrème. Wat betekent dat ik nauwelijks nog andere winkels nodig ga hebben en dat maakt mij blij, want ik hou niet van winkels.
Alles is bio. Geen sproeigedoe, geen kunstmest. Bovendien: veel korter dan dit kan een keten niet zijn.

De kleine liep rond in de stallen vanmiddag. Bij schapen en koeien, tussen hooi en modder. Ze kneep af en toe haar neus dicht, maar ik heb goede hoop dat ook dat binnen een paar weken voorbij zal zijn.

Van een ander

Geen chocolade en rode rozen, evenwel.

“Allez. Gelukkige Valentijn en al.”
Ik grom boven mijn eerste koffie van de dag. “Ja, gij ook hé.”

Ik vrees dat ik niet gemaakt ben voor romantiek, zo voor half negen in de ochtend. Maar vanavond maakten wij het goed, de dochter en ik. Met een verrassing, voor als hij straks thuiskomt. En bij deze ook met een gedicht, gepikt van T. op de facebooks. Het gaat, na al die jaren, nog steeds recht naar mijn hart.

Liefde is niet het einde. Is geen eten en drinken.
Is geen dak boven het hoofd tegen de regen,
geen reddingsboei voor wie verdrinken.
Liefde is nergens voor en nergens tegen.

Liefde biedt geen uitkomst tegen de dood.
Vult geen lege longen met lucht. Verricht geen wonder,
tenzij dat je elke dag al een beetje sterft in mijn schoot.
Je hebt er niets aan, maar je kunt niet zonder.

Het kan best zijn dat ik in toekomende tijd,
verslagen van pijn en kreunend om respijt,
gesard door armoe en moe van het huilen

jouw liefde voor rust zou verruilen,
of de herinnering aan vannacht voor een kleiner verdriet.
Het kan best zijn. Maar ik geloof het niet.

(Herman De Coninck)

Fijne Liefdesdag, y’all.

Neen!

14/20. Dat is een onderscheiding.

Er verscheen een redelijks grappig artikel over de perfecte vrouw, volgens “De Man”. Ik moest hard lachen, want één en ander ziet er behoorlijk onverenigbaar uit.

Ik dacht: ik maak een lijstje, en dan kunt ge zelf tellen en in de commentaren zeggen hoeveel op ge hebt. Dan kunnen we kijken wie de ideaalste vrouw is van ons allemaal, en die mag dan beslissen hoe de ideaalste man er moet uitzien. Eerlijk is eerlijk, vind ik. Ge krijgt een punt per ja.

1. Je bent 1,68 meter. Ik vind dat we daar een beetje speling op mogen steken: voor 1.67 en 1,69 krijg je ook nog een punt.
2. Je weegt 58 kilo. Of 57 of 59. ZONDER liegen.
3. Je bent gezegend met behamaat 75C. Er wordt niet gespecifieerd of dat een Franse of Europese maat is. Punten voor allebei, we zijn mild voor onszelf.
4. Je hebt blauwe ogen.
5. Je hebt bruin haar.
6. Je hebt geen geverfd haar. Ik citeer hier even het artikel: de mannen zeggen niet dol te zijn op geverfde lokken, omdat dit in hun ogen een teken is dat een vrouw niet goed in haar vel zit. Dat ge’t weet hé.
7. Je hebt geen tatoeages, want tatoeages maken een vrouw te hard. Echt.
8. Je hebt een accent, want dat is sexy. Het artikel zegt niet of “Plat West-Vlaams” ook een accent is, maar we nemen dat voor het gemak aan.
9. Je bent van beroep verpleegster. Opnieuw volgens dit volstrekt logische artikel: “Hierdoor zou ze goed voor haar partner kunnen zorgen en hem kunnen helpen als hij gewond is.” Je weet bovendien daardoor ook goed hoe je je man op verantwoorde manier kunt verdoven om zijn onzin niet te hoeven horen.
10. Je hebt een flinke eetlust. Aangezien je maar 58 kg weegt, steek je daarna waarschijnlijk je vingers in je keel.
11. Je houdt van vlees. Om te eten, denk ik.
12. Je drinkt geen glas bier (ik denk dat een flesje wel mag. En een plastiek beker ook.)
13. Je drinkt witte wijn.
14. Je rijdt in een Mini Cooper
15. Je houdt van voetbal. Wie houdt er niet van voetbal, dacht ik spontaan.
16. Je houdt van rockmuziek
17. Je favoriete tv-programma is geen soap, maar de serie Game of Thrones. #Teamrobb represent!
18. Je lievelingsfilm is Dirty Dancing. Want dat inspireert je om voor je man te dansen. I kid you not.
19. Je hobby’s zijn uit eten gaan, reizen en lezen.
20. Je bent sociaal en kan een goed gesprek voeren. Waarschijnlijk moet dat niet noodzakelijk met de mannen die dit profiel bepaalden zijn. Die mag je gewoon een vinger in het oog porren.

Uw score, dames.

© All Rights Reserved 2021 Theme: Promos Blog by Template Sell.